SAILING II

Δεν σημαίνει βέβαια ότι επειδή εγώ είμαι και λίγο ψυχάκιας, δεν πέρασε τέλεια η παρέα….
Γι αυτό επανήλθα.
Τα ιστιοφόρα ταξιδεύουν…..

Τα πανιά του City έχουν ανοίξει και στο GPS έχει τοποθετηθεί το πρώτο στίγμα για την Καλλιθέα στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής

Ο καπετάνιος Πέτρος και ο «κουμπάρος» μου Σπύρος μας οδηγούν με ασφάλεια…

Και τα παιδιά απο το συγκρότημα φαίνεται να απολαμβάνουν τα γαλάζια νερα της Χαλκιδικης....αχ σαν την χαλκιδικη δεν έχει!!!!!!!!

Η ώρα της πρώτης αποβίβασης έφτασε…ήμασταν όλοι ετοιμοπόλεμοι και εγώ πάλι στον αγώνα (που ‘μαι που ‘μαι δεν θα με βρεις!)

Το πάρτυ ξεκινά...
Και τα ακροβατικά πέρνουν και δίνουν...πολεμικός χορός είναι για την ακρίβεια...άλλα αμά σου δώσει καμιά χορεύοντας την έκατσες !

Οι promoter έρχονται….

Να κεράσουμε ένα σφηνάκι??? Ένα δωράκι??? Κανείς δεν μας αρνήθηκε!

Πάλι ξεσηκώσαμε τα πλήθη...

Και καουμπόισσες είχε το event...εσωτερικής προελέυσεως!




Εμ ήταν ποτέ δυνατόν εγώ μια παπαρατσι πρώτης τάξεως να μην αποθανατίσω το...Dennis το φωτογράφο μας ????

Μπράβο ρε παιδιά

48 ώρες, 8 beach bar, 28 άτομα

Τα καταφέραμε...ξεσηκώσαμε το πρώτο πόδι και πάμε βουρ για μπανάκια!!!!!!

Καλό καλοκαίρι !


Υ.Γ. Εγώ πάλι λείπω απο τη φωτό.

Αντε μουτς

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥΝΙΝΙ!!!

Δεν πήρα κανέναν να ρωτήσω αν θέλει να συμμετάσχει σε αυτήν την ενέργεια…πήρα απόφαση με δημοκρατικές διαδικασίες…xixi!

Πουνίνιιιιιιιιιι

Εγώ, ο Στάθης και η Δάφνη (χρειαζόμουν άλλους δύο για να ταιριάζει το videaki!!!)

…τα τρία ΟΥΦΟ από την συμπρωτεύουσα σου ευχόμαστε ολόψυχα, χρόνια καλά και πολύχρωμα

MOUTSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS

I am sailing...again

Μάζεψα όλη τη μαυρίλα που είχα συσσωρεύσει τα τελευταία 3 χρόνια και με αφορμή ένα event αποφάσισα σιωπηλά πως θα πάω να ξανακάνω ιστιοπλοΐα με το σκεπτικό να εναποθέσω ότι με πίκρανε εκεί…
Όπως ακριβώς είχα κάνει και τότε….

I am sailing, I am sailing,
Home again cross the sea.

Δεν πέτυχε…
Ποτέ δεν πετυχαίνει τη δεύτερη φορά…
Τίποτα δεν ήταν ίδιο, ούτε ο ουρανός ούτε η θάλασσα ούτε ο άνεμος.
Τα μάτια μου ήταν συνέχεια δακρυσμένα κοιτώντας μια τη φίλη μου τη θάλασσα και μια τον ουρανό…γιατί μου κρύβεστε????
Άραγε έχω αλλάξει και δεν με αναγνωρίζουν σκεφτόμουν ή απλώς ήμουν μισή???
Κάτι έλειπε…

I am sailing, stormy waters,
To be near you, to be free.

Ακόμα και τα αστέρια δεν είχαν την ίδια διάταξη… δεν μπορούσα να εντοπίσω αυτά που μου κρατούσαν συντροφιά τόσο καιρό.

I am flying, I am flying,
Like a bird cross the sky.
I am flying, passing high clouds,
To be with you, to be free.

Δεν με δέχτηκε η θάλασσα πίσω…είμαι ελεύθερη μόνο φαινομενικά άλλωστε και αυτή το ξέρει…
Αυτή κρατάει συντροφιά στη φυλακισμένη μου ψυχή

Can you hear me, can you hear me,

Thro the dark night far away.

I am dying, forever trying,

To be with you, who can say.

Ούτε τα δελφινάκια μου βγήκαν να με χαιρετήσουν…
Δεν έπρεπε να είχα επιστρέψει…τώρα ξέρω

We are sailing, we are sailing,
Home again cross the sea.
We are sailing stormy waters,
To be near you, to be free.

Θα γυρίσουμε μαζί…και τότε όλα θα είναι στη θέση τους

Oh lord, to be near you, to be free.
Oh lord, to be near you, to be free,
Oh lord.


Και τότε θα ‘μαι πραγματικά ελεύθερη…

Ένα μυαλό κουβάρι

Κάθομαι σπίτι παρέα με το καφέ μου και μια στίβα εφημερίδες. Σκέφτομαι ότι πρέπει να γράψω επιτέλους στο blog. Τί όμως ?
Είναι τόσα πολλά αυτά που με απασχολούν...τόσα τα προβλήματα γύρω μας που δεν ξέρεις απο που να το πιάσεις και που να το αφήσεις.
Τι να πω που δεν έχει ειπωθεί ?

Για την Πάρνηθα???
Όχι δεν θέλω, το ίδιο σενάριο με πέρυσι στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής...πέρασα απο κεί τη προηγούμενη βδομάδα και το μόνο που δεν αντίκρυσα ήταν η αναδάσωση. Και μετά σκέφτηκα, εγώ που θέλω να γκρινιάξω γι αυτήν την κατάσταση, θέλω να χαραμίσω τα Σαββατοκύριακά μου και να πηγαίνω να φυτεύω δεντράκια????Εσυ θέλεις? ο άλλος εκει πίσω???? Όλοι θα βρούμε μια καλή δικαιολογία όπως τότε που ήμασταν μαθητές για να το αποφύγουμε. Εκτακτο meeting στο γραφείο, αρρώστησε ο φίλος μου, γέννησε η φίλη μου, μου φαγε ο σκύλος τη διεύθυνση που ήταν το ραντεβού μας και .... η καμμένη γη θα δώσει το χώμα της στη δημιουργία νέων μονοκατοικιών που θα ενοικιάζονται για μας τα καλοκαίρια σε προνομιακές τιμές.
...
Για το Χριστόδουλο δεν θα μιλήσω καθόλου, ο "μεγάλος" είναι εκεί και τον περιμένει για να του τα πει ο ιδιος ένα χεράκι, είναι περριτό κάθε δικό μου σχόλιο. Άλλωστε τα καλύτερα σχόλια έχουν γραφτεί στο ΠΡΕΖΑ TV με τα οποία ακόμα γελάω.

Για τις φυλακές της χώρας μας...θέλω να μιλήσω αλλά δεν θέλω να γίνω γραφική.

Θα στείλω την αγάπη μου σε όσους είχαν την κακή τύχη να βρεθούν εκεί και θα σωπάσω, όχι όμως για πολύ...

Είναι κουβάρι το μυαλό μου και δεν βρίσκω την άκρη του. Πάω να αγναντέψω την φίλη μου τη θάλλασα και θα γυρίσω το συντομότερο.

ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΟΥΝ!

Με σκάσατε….
Εντάξει θα ανεβάσω ένα μικρό δείγμα φωτογραφιών…video οχι ακόμα…θα γίνει η απαραίτητη επεξεργασία και μετά!

Έχω να πω και να δηλώσω ότι είμαι ακόμη χεσμένη στα βρακιά μου από τη χαρά που πήρα από τα Πουνίνια.
Ευτυχώς είχα την ευθύνη να αποθανατίσω καλές στιγμές γιατί αλλιώς θα έκλαιγα συνέχεια!

Ξέρω ότι σήμερα κανείς δεν ενδιαφέρετε να διαβάσει κείμενο γι αύτο σας παραπέμπω στις φωτό!

Πέμπτη 5/7/07…24 ώρες πριν το γάμο…

Το Πουνίνι προγραμματίζει το γαμήλιο ταξίδι, υπό το αυστηρό βλέμμα της Θουλ βεβαίως βεβαίως!

Δεν αργησε καλέ μη το λέτε...στις 8/7/07 φεύγουν.....

Ήταν όμως δύσκολο...είχε ένα κατάλογο απο 248 ξενοδοχεία τα οποία έπρεπε να κοιτάξει. Η εξίσωση που έκανε ήταν βάση του κόστους της παροχής της διανυόμενης απόστασης δια το μέγεθος του κρεβατιου επί της χωρητικότητας της τουαλλέτας...

Καταλαβαίνετε ε?????

Το αποτέλεσμα δεν επιτευχθει όπως ήταν φυσικό και ξενοδοχείο δεν έκλεισε ποτέ ...άλλωστε λίγο σασπενς δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!!!!!!

Προγαμιαίο Φιλί!!!!!!!

Έλα ρε Θουλίνη μας βλέπουν.... Έλα να το κάνουμε σωστά!

6/7/07

Η νύφη...ετοιμάζεται

Και ο γαμπρός περιμένει...έτσι είναι Πουνίνι...12χρόνια περιμέναμε εμείς!

αραβωνίζεται ο δούλος του Θεού Γεώργιος την δούλη του Θεού Χρυσάνθη

Απο τις πιο όμορφες στιγμές της βραδιάς

Και οι κοσμικές κυρίες της Αθήνας δώσαν τον παρόν

Και φυσικά ο αγαπημένος όλων έδωσε ρεσιτάλ

Ο γαμπρός χαιρόταν και χοροπηδούσε...

...Και μεις ακολουθούσαμε!!!


Και πάμε όλοι μαζί Y M C A

Γιούπι Γιούπι!

Χωρίς λόγια

Η επόμενη νύφη μας... Η FAKE παράδοση της ανθοδέσμης....

Εγώ πότε θα γίνω γαμπρός....Θέλω και γω ανθοδέσμη

Ο Duracell γαμπρός και η νυφούλα μας

Και όλοι οι ερωτοχτυπημένοι στη πίστα...

Ο καράκας είναι αυτός??????

Καράκας ο ρομαντικός...

Χορεύει καπνίζοντας και που και πού ρίχνει και κανέναν ύπνο στον ώμο της επόμενης νυφούλας!

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΠΟΥΝΙΝΙΑ...

ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΑ

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΑΣ ΖΩΗ

ΚΑΤΕΥΘΥΝOΜΕΝΑ BLOGS…ΛΕΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ?

Χαίρομαι που όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν σε αυτό το διαδικτυακό παιχνίδι.

Συζητούσα τις προάλλες με έναν πολιτικό και του έλεγα πως η αίσθησή μου για τη νεολαία είναι ότι επιστρέφει δυναμικά και με άποψη στα κοινωνικά δρώμενα.
Υπήρξε μια εποχή αμφισβήτησης και ραστώνης για τη γενιά των 30αρηδων. Μια εποχή που απλά δεν συμμετείχαμε σε τίποτα ουσιαστικά

Κάνοντας συνέχεια βόλτες στα blogs όμως τον τελευταίο καιρό ανακάλυψα ότι η νεολαία όχι απλά σχολιάζει την καθημερινότητα άλλα έχει και ισχυρή άποψη.

Όση ώρα του μιλούσα με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού για την blogoχώρα παρατήρησα στο βλέμμα του μια αμφιβολία…σταμάτησα και τον ρώτησα τι σκέφτεται και για ποιον λόγο δεν δημιουργεί και ο ίδιος ένα blog, αφού πιστεύω ακράδαντα πως είναι ένας από τους λίγους ιδεολόγους πολιτικούς που ίσως να έχουμε στη χώρα μας.

Μου είπε πως φοβάται μήπως σε αυτά δρουν παραπολιτικές ομάδες, που απλά κατευθύνουν όλους εμάς, άλλωστε όπως ισχυρίστηκε κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιος κρύβετε πίσω από κάθε ψευδώνυμο…είπε επίσης πως διαβάζει τη blogοχώρα μας και σκέφτεται κάποια στιγμή να μπει ενεργά…αλλά είναι δύσκολο λόγω έλλειψης χρόνου

…Θύμωσα και ανέβασα τους τόνους μου, μια και αρνιόμουν να αποδεχτώ πως κάποιος μπορεί να μου κατευθύνει την προσωπική μου άποψη…

Αργότερα στο δρόμο της επιστροφής από Χαλκιδική σκεφτόμουν όλα όσα είπε…

Λες να χε δίκαιο??? Λες μια μέρα και το διαδίκτυο να γίνει μια τεράστια κατευθυνόμενη δύναμη όπως η τηλεόραση και ο τύπος?????

Δεν θέλω να το σκέφτομαι και θέλω όσο τίποτε άλλο να αντισταθώ.