Και λεγόμαστε "Ανθρωποι"
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
192.168.2.1
Μόλις συνδέθηκα!!!!! Ο τίτλος του Post με στοιχειώνει εδώ και μέρες που όλοι οι τεχνικοί στο 1242 και στο 80111...(και κάτι άλλο που το έκανα delete) μου λένε να το πληκτρολογήσω σε έναν internet explorer....
Τελικά τα κατάφερα σχεδόν μόνη μου και όποιος θέλει βοήθεια να μου πει....λειτουργώ και σαν 1242 από σήμερα!!!!!
Να στείλω τα φιλιά μου στο παλικάρι που με βοήθησε και του υπόσχομαι πως θα τον κάνω άγαλμα!!!!!! Επίσης να ευχαριστήσω την τεχνική αδερφοβοήθεια από τη Θεσσαλονίκη για τη μεταφορά γνώσεων που έκανε τόσες μέρες.
Ούτε ΟΣΚΑΡ να έπαιρνα δεν θα χαιρόμουν τόσο!!!!
I AM BACK!!!!!!
Athens????????????????????????????????? Are you ready for me???????
(λάλησα) Θα τα πούμε οσονούπω
Κυριακή 23 Μαρτίου 2008
ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗΣ!
Δεν είναι ότι βαρέθηκα να γράφω...ούτε σαφώς έπαθα κάτι (χτύπα ξύλο)...
Όλα καλά πάνε, δόξα το Θεό...μερικές βαρβάτες αλλαγές επήλθαν ξαφνικά στη ζωή μου...
Μια αλλαγή δουλείας, μια αλλαγή πόλης και φυσικά μια αλλαγή σπιτιού ήταν υπεραρκετά για να με κρατήσουν μακρυά από τη bloggoγειτονιά!
Με κέρδισε και μένα η πρωτεύουσα...βέβαια με τους δικούς μου "όρους", αλλά όπως και να το πεις πρωτεύουσα είναι.
Eπέλεξα ένα σπίτι στο βουνό για να μείνω, εκτός πόλης (και κοντά στη δουλειά μου), με πραγματικά καθαρό αέρα(ακόμα) και ένα πεντάμορφο λαχανόκηπο για να τρώω φρέσκα βιολογικά προϊόντα.
Η απόφαση μεγάλη και δεν χωρούσε πολλή σκέψη...άλλωστε η πολλή σκέψη καταστρέφει τη στιγμή και γω αυτό δεν θα θελα να το κάνω ποτέ!
Κλείνω το μαγαζί λοιπόν για κάνα 20ημερο όσο θα χρειαστεί ο ΟΤΕ για να με επανασυνδέσουν και τότε θα χω πολλά να γράψω, μιας και θέλω την εμπειρία μου αυτή να τη μοιραστώ από το μηδέν...
Εις το επανιδείν
Όλα καλά πάνε, δόξα το Θεό...μερικές βαρβάτες αλλαγές επήλθαν ξαφνικά στη ζωή μου...
Μια αλλαγή δουλείας, μια αλλαγή πόλης και φυσικά μια αλλαγή σπιτιού ήταν υπεραρκετά για να με κρατήσουν μακρυά από τη bloggoγειτονιά!
Με κέρδισε και μένα η πρωτεύουσα...βέβαια με τους δικούς μου "όρους", αλλά όπως και να το πεις πρωτεύουσα είναι.
Eπέλεξα ένα σπίτι στο βουνό για να μείνω, εκτός πόλης (και κοντά στη δουλειά μου), με πραγματικά καθαρό αέρα(ακόμα) και ένα πεντάμορφο λαχανόκηπο για να τρώω φρέσκα βιολογικά προϊόντα.
Η απόφαση μεγάλη και δεν χωρούσε πολλή σκέψη...άλλωστε η πολλή σκέψη καταστρέφει τη στιγμή και γω αυτό δεν θα θελα να το κάνω ποτέ!
Κλείνω το μαγαζί λοιπόν για κάνα 20ημερο όσο θα χρειαστεί ο ΟΤΕ για να με επανασυνδέσουν και τότε θα χω πολλά να γράψω, μιας και θέλω την εμπειρία μου αυτή να τη μοιραστώ από το μηδέν...
Εις το επανιδείν
Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008
Τραγουδάκια!!!!!!!
Τελευταία όλο προσκεκλημένη σε Blogοπαίχνιδα είμαι...και εκεί που δεν τα συμπαθούσα καθόλου, τώρα μου αρέσουν...
Με κάλεσε ο φίλος μου ο Σταθης να σας πω δυο τραγούδια που μπορείς να τα σιγοτραγουδήσεις αντί να πεις σ'αγαπω. Ένα από ανδρική φωνή και ένα απο γυναικεία.
Φυσικά εγώ ώς γνωστό αντιδραστικό πλάσμα...αντί για γυναικεία φωνή έβαλα ντουέτο!!!!
Είμαι λίγο ιδίοτροπη τα χουμε πει αυτα!
Lee Ryan-When I Think Of You
Looking at you while you're sleeping here beside me
Oh, neither words can explain the love I have inside
In a moment it's a physical thing
I know something like spiritual connection
The feeling in my soul, heart of mine
The sweetest thing is what you are
From you I'll never be too far,
Please say forever you will stay beside me
You're my past, my future
My all, my everything
My six in the morning when the clock rings
And I open up my eyes to a new day
My laughs, my frowns
My ups, my downs
It's the feeling that you get
When you know that something's true
When I think of love, I think of you
You're beautiful like the colours of the rainbow
Won't part it like the ray of the sun on a summer's day
And all I gotta do is look into your eyes to lose myself
But the substance of my dreams putted me a woman
I only wanted you to call mine
The sweetest thing is what you are
From you I'll never be too far
Please say forever you will stay beside me
'Cause you're my past, my future
My all, my everything
My six in the morning when the clock rings
And I open up my eyes to a new day
My laughs, my frowns
My ups, my downs
It's the feeling that you get,
When you know that something's true
When I think of love, I think of you
Yeah, oh yeah
When I think of love I think of you
Baby I love you and I need you, yeah
You're my past, my future
My all, my everything
My six in the morning when the clock rings
And I open up my eyes to a new day
My laughs, my frowns
My ups, my downs
It's the feeling that you get
When you know that something's true
When I think of love I think of you
Έτσι είναι η αγάπη
Και πάνω που είπα γειά σου
άκουσα την καρδιά σου να σπάει σίδερα
κι όσα φιλιά ξεμείναν να φύγω δεν μ΄αφήναν
και πάλι σήμερα
Εγώ να σου μιλάω μπροστά να σε τραβάω
άλλα να ζήσουμε
κι εσύ να με κοιτάζεις και να μου κουβεντιάζεις
για όσα αφήσαμε
Μα η αγάπη έτσι είναι η αγάπη
παίρνει και δίνει κάτι
και μας κρατάει εδώ
κι εγώ που σ΄έχω
δίπλα μου πάντα σ΄έχω
δεν έχω να προσέχω
σε ξέρω σ΄αγαπώ
Και πάνω που είπες φτάνει
ότι με είχε γλυκάνει φανερώθηκε
κι ότι είχε γίνει στάχτη
στης μοίρας μου το άχτι παραδόθηκε
Κι όσες φωνές σωπάσαν
στο σώμα μου κουρνιάσαν κι εγώ τις άφησα
έπρεπε να΄χα φύγει μα ότι κι αν με πνίγει
το ξαναγάπησα
Μα η αγάπη έτσι είναι η αγάπη
παίρνει και δίνει κάτι
και μας κρατάει εδώ
κι εγώ που σ΄έχω
δίπλα μου πάντα σ΄έχω
δεν έχω να προσέχω
σε ξέρω σ΄αγαπώ
Με κάλεσε ο φίλος μου ο Σταθης να σας πω δυο τραγούδια που μπορείς να τα σιγοτραγουδήσεις αντί να πεις σ'αγαπω. Ένα από ανδρική φωνή και ένα απο γυναικεία.
Φυσικά εγώ ώς γνωστό αντιδραστικό πλάσμα...αντί για γυναικεία φωνή έβαλα ντουέτο!!!!
Είμαι λίγο ιδίοτροπη τα χουμε πει αυτα!
Lee Ryan-When I Think Of You
Looking at you while you're sleeping here beside me
Oh, neither words can explain the love I have inside
In a moment it's a physical thing
I know something like spiritual connection
The feeling in my soul, heart of mine
The sweetest thing is what you are
From you I'll never be too far,
Please say forever you will stay beside me
You're my past, my future
My all, my everything
My six in the morning when the clock rings
And I open up my eyes to a new day
My laughs, my frowns
My ups, my downs
It's the feeling that you get
When you know that something's true
When I think of love, I think of you
You're beautiful like the colours of the rainbow
Won't part it like the ray of the sun on a summer's day
And all I gotta do is look into your eyes to lose myself
But the substance of my dreams putted me a woman
I only wanted you to call mine
The sweetest thing is what you are
From you I'll never be too far
Please say forever you will stay beside me
'Cause you're my past, my future
My all, my everything
My six in the morning when the clock rings
And I open up my eyes to a new day
My laughs, my frowns
My ups, my downs
It's the feeling that you get,
When you know that something's true
When I think of love, I think of you
Yeah, oh yeah
When I think of love I think of you
Baby I love you and I need you, yeah
You're my past, my future
My all, my everything
My six in the morning when the clock rings
And I open up my eyes to a new day
My laughs, my frowns
My ups, my downs
It's the feeling that you get
When you know that something's true
When I think of love I think of you
Έτσι είναι η αγάπη
Και πάνω που είπα γειά σου
άκουσα την καρδιά σου να σπάει σίδερα
κι όσα φιλιά ξεμείναν να φύγω δεν μ΄αφήναν
και πάλι σήμερα
Εγώ να σου μιλάω μπροστά να σε τραβάω
άλλα να ζήσουμε
κι εσύ να με κοιτάζεις και να μου κουβεντιάζεις
για όσα αφήσαμε
Μα η αγάπη έτσι είναι η αγάπη
παίρνει και δίνει κάτι
και μας κρατάει εδώ
κι εγώ που σ΄έχω
δίπλα μου πάντα σ΄έχω
δεν έχω να προσέχω
σε ξέρω σ΄αγαπώ
Και πάνω που είπες φτάνει
ότι με είχε γλυκάνει φανερώθηκε
κι ότι είχε γίνει στάχτη
στης μοίρας μου το άχτι παραδόθηκε
Κι όσες φωνές σωπάσαν
στο σώμα μου κουρνιάσαν κι εγώ τις άφησα
έπρεπε να΄χα φύγει μα ότι κι αν με πνίγει
το ξαναγάπησα
Μα η αγάπη έτσι είναι η αγάπη
παίρνει και δίνει κάτι
και μας κρατάει εδώ
κι εγώ που σ΄έχω
δίπλα μου πάντα σ΄έχω
δεν έχω να προσέχω
σε ξέρω σ΄αγαπώ
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008
PAGE 123 and more!!!!!
Ανταποκρίνομαι και εγώ στο κάλεσμα της boutsoukas για να παίξω στο παιχνίδι...οι κανόνες απλοί:
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
'Εχω πάντα πάνω στο γραφείο μου ένα αγαπημένο βιβλίο που διαβάζω και ξαναδιαβάζω, δυστυχώς δεν υπάρχει πια για να μπορέσετε να το αγοράσετε...έχει εξαντληθεί εδώ και χρόνια και δεν προβλέπετε άμεσα να γίνει επανέκδοση...εγώ κρατάω το τελευταίο βιβλίο του αρχείου της συγγραφέως με αφιέρωση...
Η σελίδα 123 6η7η 8η περίοδος δεν είναι από τα αγαπημένα μου αλλά αφού έτσι λέει ο κανόνας θα τα αναρτήσω.
Αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που βυθιζόταν στα μάτια της και έφερνε στην επιφάνεια το καθετί. Τώρα, όμως, αυτό που όλες τις απύθμενες ώρες της χάριζε τη γλύκα της προστασίας από τον ίδιο της τον εαυτό, γινόταν επικίνδυνο για τα σχέδιά της...
- Ωραίο συνοδηγό διάλεξα.
Όπως παρατήρησα οι κανόνες δεν λένε να αναφέρεις το βιβλίο...έτσι θα το κρατήσω για μένα και για κάνα δύο που θα καταλάβουν...και θα συνεχίσω να αντιγράφω το αγαπημένο μου κομμάτι (πάντα μου άρεσε να προσθέτω κανόνες)
Έψαξε πίσω από κάθε σύννεφο να βρει εκείνο το μοναδικό συναίσθημα που της έδινε πάντα φτερά στα πόδια. Ήταν η θεότητα της τελειότητας, η ανάγκη να εκφραστεί πετώντας, ήταν ένας άλλος εαυτός της εκεί πάνω, που της έγνεφε συνέχεια να τρέχει προς τα εμπρός, χωρίς να φοβάται το άγνωστο; Για μια ακόμα φορά δεν έβλεπε τίποτα. Πριν χαμηλώσει το βλέμμα, χαμογέλασε με απέραντη ευγνωμοσύνη στο Άγνωστο και είπε:
- Μη με λυπάσαι. Βασάνισέ με αλύπητα, μέχρι να δω το στόχο μου και να τον υπηρετήσω. Μη με λυπάσαι με έχεις κάνει να αντέχω. Αυτό δεν το ξεχνώ. Κράτα αιχμαλωτισμένη τη ματιά μου ψηλά, δώσε μου το κουράγιο να μη κατεβάσω το κεφάλι, να μη συμβιβαστώ, μέχρι να σε βρω. Κι εγώ δεν θα παραπονεθώ για τίποτα. Το δάκρυ θα ναι σπονδή για σένα, Μεγάλε Άγνωστε, κι ο πόνος με τη στέρηση, άτια σου χαρισμένα από μένα...
συντροφάκι μου...μου λείπεις
Καλώ με τη σειρά μου τον mad (θέλω να διαβάσω για έντερα, χαχαχα) τη fevis, το κανατάκι, το λαχανάκι, και τον shades
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
'Εχω πάντα πάνω στο γραφείο μου ένα αγαπημένο βιβλίο που διαβάζω και ξαναδιαβάζω, δυστυχώς δεν υπάρχει πια για να μπορέσετε να το αγοράσετε...έχει εξαντληθεί εδώ και χρόνια και δεν προβλέπετε άμεσα να γίνει επανέκδοση...εγώ κρατάω το τελευταίο βιβλίο του αρχείου της συγγραφέως με αφιέρωση...
Η σελίδα 123 6η7η 8η περίοδος δεν είναι από τα αγαπημένα μου αλλά αφού έτσι λέει ο κανόνας θα τα αναρτήσω.
Αυτός ήταν ο μόνος άνθρωπος που βυθιζόταν στα μάτια της και έφερνε στην επιφάνεια το καθετί. Τώρα, όμως, αυτό που όλες τις απύθμενες ώρες της χάριζε τη γλύκα της προστασίας από τον ίδιο της τον εαυτό, γινόταν επικίνδυνο για τα σχέδιά της...
- Ωραίο συνοδηγό διάλεξα.
Όπως παρατήρησα οι κανόνες δεν λένε να αναφέρεις το βιβλίο...έτσι θα το κρατήσω για μένα και για κάνα δύο που θα καταλάβουν...και θα συνεχίσω να αντιγράφω το αγαπημένο μου κομμάτι (πάντα μου άρεσε να προσθέτω κανόνες)
Έψαξε πίσω από κάθε σύννεφο να βρει εκείνο το μοναδικό συναίσθημα που της έδινε πάντα φτερά στα πόδια. Ήταν η θεότητα της τελειότητας, η ανάγκη να εκφραστεί πετώντας, ήταν ένας άλλος εαυτός της εκεί πάνω, που της έγνεφε συνέχεια να τρέχει προς τα εμπρός, χωρίς να φοβάται το άγνωστο; Για μια ακόμα φορά δεν έβλεπε τίποτα. Πριν χαμηλώσει το βλέμμα, χαμογέλασε με απέραντη ευγνωμοσύνη στο Άγνωστο και είπε:
- Μη με λυπάσαι. Βασάνισέ με αλύπητα, μέχρι να δω το στόχο μου και να τον υπηρετήσω. Μη με λυπάσαι με έχεις κάνει να αντέχω. Αυτό δεν το ξεχνώ. Κράτα αιχμαλωτισμένη τη ματιά μου ψηλά, δώσε μου το κουράγιο να μη κατεβάσω το κεφάλι, να μη συμβιβαστώ, μέχρι να σε βρω. Κι εγώ δεν θα παραπονεθώ για τίποτα. Το δάκρυ θα ναι σπονδή για σένα, Μεγάλε Άγνωστε, κι ο πόνος με τη στέρηση, άτια σου χαρισμένα από μένα...
συντροφάκι μου...μου λείπεις
Καλώ με τη σειρά μου τον mad (θέλω να διαβάσω για έντερα, χαχαχα) τη fevis, το κανατάκι, το λαχανάκι, και τον shades
Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008
Polo's Valentine
Γλυκό μπυγατσόφιλο,
σε αυτούς που γιορτάζουν και σε αυτούς που λένε πως δε γιορτάζουν και σε αυτούς που λένε ότι είναι απλώς μια εμπορική γιορτή και στους γκρινιάρηδες και τους ανάποδους....
Σε όλους... γιατί κατα βάθος... όλοι κάτι περιμένουμε σήμερα!!!!!!!
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008
Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008
"Ελατωματτικοί" άνθρωποι ?
Δεν είχα σκοπό να μιλήσω...όχι ακόμα τουλάχιστον. Θα έκλεινα αυτό το blog το Μάρτιο αφήνοντας μια κατάθεση ψυχής...
Τα σχέδια μου άλλαξαν όμως, γνωρίζοντας τον Αργύρη...το γλυκό Αργύρη το φίλο του mad που ο Θεός του στέρησε το δικαίωμα να ακούει. Αυτό το παιδί που τρώει πόρτες στα μούτρα γιατί θεωρείτε «ελαττωματικό» από την κοινωνία μας...
...Πόρτες σαν αυτές που τρώω και γω όταν θέλω να είμαι ειλικρινής και τους μιλάω για το δικό μου «Γολγοθά».
Όχι Δόξα το Θεό εμένα ο Κύριος δεν μου στέρησε κάτι μόνιμα...μόνο για λίγο...μου πήρε την ελευθερία μου, για να μου δείξει πως υπάρχει ακόμα ένας κόσμος που ζει παράλληλα μαζί μας κλεισμένος πίσω από κάγκελα, με έστειλε εκεί για να δω ότι υπάρχει πολύ περισσότερη δυστυχία από αυτή που ζούσα εγώ μέσα μου όταν έχασα τον πατέρα μου.
Με έστειλε εκεί για να μάθω να μην κρίνω ΠΟΤΕ κανέναν...
Με έστειλε εκεί να πολεμήσω με τον εαυτό μου και να νικήσω
Με έστειλε για να γνωρίσω τη Νάντια μου και να μου αποδείξει πόσο ανίκανη είμαστε να διαχειριστούμε λαμπρά μυαλά. Εκείνη μου έδειξε τον τρόπο για να ανοίξω την πόρτα και να ξανακοιτάξω τη θάλασσίτσα μου που τόσο μου χε λείψει.
Εκείνη που ακόμα παλεύει να αποδείξει σε μια μάζα ηλίθιων ότι είναι παλικάρι.
Είχα την ευκαιρία αυτά τα 2 χρόνια που πέρασα εκεί να συναναστραφώ με όλων των είδών τους ανθρώπους...από τις γλυκές και ντόμπρες τσιγγανούλες μέχρι τις πιο μεγάλες προσωπικότητες που κάποιος αποφάσισε να τις στείλει εκεί ...ακόμα και με τα πιο άρρωστα μυαλά που γεννήθηκαν ποτέ (το μοναδικό έγκλημα κανιβαλισμού στην Ελλάδα το έχει διαπράξει γυναίκα)
...μίλησα με μάνες που λιώνανε πίσω από τα τηλέφωνα για να διαβάζουν τα παιδιά τους...μίλησα με γυναίκες που ήταν εκεί για χάρη των παιδιών τους....μίλησα με παιδιά που δεν είχαν δύναμη να πολεμήσουν τον εαυτό τους και τον κατέστρεψαν...μίλησα με γιαγιάδες 85 ετών... Μάζεψα τόσο πολύ μεδούλι που βγήκα πιο γεμάτη και πιο ευτυχισμένη από ποτέ.
Βγήκα περισσότερο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
...Όποτε έβρισκα ευκαιρία μιλούσα και γέμιζα, γέμιζα από ιστορίες τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες. Έμαθα να ξεχωρίζω το καλό από το κακό. Έμαθα να διαβάζω το βλέμμα και τη σιωπή.
Έμαθα να απλώνω το χέρι μου όταν μου ζητάνε βοήθεια.
...Δεν μπορώ πια να παρακολουθήσω καμιά κουβέντα που να αφορά τα σωφρονιστικά ιδρύματα...όλοι καταδικάζουν τους ανθρώπους που βγαίνουν και ξαναδιαπράττουν εγκλήματα...αλλά ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε να αναρωτηθεί τι ακριβώς γίνετε εκεί πέρα μεσα?
Τι εννοούν όταν λένε σωφρονισμός?
Είναι τιμωρία...σε αυτό συμφωνούμε άπαντες...τιμωρία είναι να αφήσεις ένα παιδί κλειδωμένο στο δωμάτιο του 5 ώρες όχι 5 χρόνια....αν του ανοίξεις την πόρτα μετά από τόσο καιρό...είναι πολύ δύσκολο να μη βγει αγρίμι
Και όμως οι άνθρωποι δεν βγαίνουν αγρίμια...αλλά είναι σίγουρο πως δεν είναι εύκολο να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους....υπάρχει το στίγμα που παντού τους ακολουθεί. Ένα στίγμα που είναι καρφωμένο στο βλέμμα των ανθρώπων, ένα στίγμα που σου κόβει τον άνεμο για να πετάξεις ψηλά. Ένα στίγμα που σε κάνει αυτόματα «ελαττωματικό».
Πόσοι από μας έχουμε δώσει ευκαιρία για δουλειά σε έναν πρώην κρατούμενο??????? Σ’ ένα κωφάλαλο???? Σ’ έναν τυφλό????Σ’ έναν ανάπηρο????
Λίγοι...
Ο θεός μπορεί να μου στέρησε λίγα και να μου έστειλε μόνο ένα στίγμα να αντιμετωπίσω αλλά μου έδωσε πολύ δύναμη ώστε να μπορέσω να κρατήσω τα φτερά μου άθικτα.
Και να συνεχίζω να πετάω...όχι όσο ψηλά θα θελα, αλλά σε ένα ύψος που είμαι ευγνώμων.
Αυτός είναι ο λόγος που ανταποκρίθηκα ΑΜΕΣΑ στο κάλεσμα του mad για τον Αργύρη, ένα παιδί που μου έδωσε λίγο παραπάνω ύψος αυτές τις μέρες και το χρειαζόμουν μιας και το Μάρτιο περιμένω την τελική απόφαση του Δικαστηρίου μου.
Ο Αργύρης που δεν σταμάτησε να γελάει καθόλου, ο Αργύρης που με κοιτούσε στα μάτια και ένιωθα ότι μπορεί να διαβάσει πολλά περισσότερα από όσα, σε μερικές αράδες, προσπαθώ να περιγράψω.
Για τον Αργύρη παλεύω αυτές τις μέρες...παρότι είμαι και εγώ ελαττωματική, υπήρξα τυχερή όμως γιατί στη δουλειά μου πίστεψαν πρώτοι στην αθωότητα μου και στην αξία μου.
Και αυτό δεν θέλω να το κρατήσω για τον εαυτό μου, θέλω να το μοιραστώ. Γι ‘ αυτό παλεύω να βρω μια θέση δίπλα στο γραφείο μου για το Αργύρη...
Όλοι κάποτε χρειαζόμαστε μια δεύτερη ευκαιρία...για να την πάρουμε όμως πρέπει να είμαστε άξιοι να τη δώσουμε όταν χρειαστεί.
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
Εν αρχή ήν ο Μάκης
( Φαγωθήκατε...ούτε στην εκκλησία δεν μπορεί να μείνει ένας άνθρωπος....άπαπα
Δέχομαι πιέσεις και απειλητικά μηνύματα για να ανεβάσω νέο ποστ, αλλά η διάθεσή μου δεν με βοηθάει ιδιαίτερα. Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα...περνάω τη φάση που σχολιάζω τον εαυτό μου και αυτό είναι προσωπική υπόθεση.
Παρόλαυτα σήμερα η φίλη μου η Εύα μου έστειλε ένα μήνυμα που μ έκανε να γελάσω.. )
Enjoy!
Ανεβάζω αυτό το ποστ χωρίς να φοβάμαι γιατί ο Μακης ξέρει ότι δεν είμαι καλά ψυχολογικά και αστειεύομαι!!!!!
Δέχομαι πιέσεις και απειλητικά μηνύματα για να ανεβάσω νέο ποστ, αλλά η διάθεσή μου δεν με βοηθάει ιδιαίτερα. Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα...περνάω τη φάση που σχολιάζω τον εαυτό μου και αυτό είναι προσωπική υπόθεση.
Παρόλαυτα σήμερα η φίλη μου η Εύα μου έστειλε ένα μήνυμα που μ έκανε να γελάσω.. )
Enjoy!
Ο Μάκης δεν σφίγγεται στο χέσιμο. Κάνει ρεπορτάζ μέχρι να βγουν όλα στη φόρα
Ο Μάκης έχει σε DVD την Τσέκου να βιντεοσκοπεί το Ζαχόπουλο.
Ο Μάκης γνωρίζει για την διπλή ταυτότητα του Κλαρκ Κεντ. Ας δούμε το
βίντεο..
Όταν γαμάς σε βλέπει ο Μάκης
Είδες τον Μάκη; Σε είδε πρώτος
Όταν ο Μάκης αγόρασε το σπίτι στην Εκάλη ξέπλυνε τις αμαρτίες των
κατοίκων της
Ο Θεός δεν υπάρχει πια, πήδηξε από τον 4ο μετά από αποκαλυπτική εκπομπή
του για το ρόλο του στα Σόδομα
Ο Μάκης είναι ο μεγάλος αδερφός του Μεγάλου Αδερφού.
Ο Μάκης έχει την κασέτα με το Προπατορικό Αμάρτημα. Γι' αυτό ο Θεός
αναγκάστηκε να μας δώσει μια δεύτερη ευκαιρία με το Χριστό.
Ο Μάκης γνωρίζει τον άγνωστο στρατιώτη.
Ο Μάκης ξέρει το τελευταίο δεκαδικό του π.
Ο Μάκης ξέρει τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι
Ο Σωκράτης ήπιε κώνειο γιατί θα τον έβγαζε ο Μάκης
Ο Μάκης έχει σε DVD το Big Bang. Μαζί με τα extras.
Ο Μάκης έστησε αυτή την σελίδα για να φακελώσει όσους τον ειρωνεύονται
Ο Μάκης ξέρει πως θα τελειώσει το lost
Ο Μάκης δεν αφήνει κανέναν καλεσμένο να μιλήσει γιατι ήδη ξέρει τι
θέλουν να πουν.
Ο Μάκης μπορεί να διαβάζει αρχεία video σε οποιοδήποτε format χωρίς να
έχει τα codec, με το μάτι
Αν ο Σάρουμαν είχε τον Μάκη για βοηθό, θα είχε βρει τον Φρόντο σε μία ώρα.
Ο Μακης τραβηξε το βιντεο απο τη βαφτιση του, μονος του.
Όταν ο Μάκης λούστηκε με Herbal Essences, το σαμπουάν είχε οργασμό.
Όταν ο Μάκης παίζει Call of Duty οι σφαίρες του σκοτώνουν παίχτες και σε
άλλους servers.
O Νοστράδαμος δεν έβλεπε οράματα Έβλεπε τα dvd του Μακη.
Η Στάση του Νίκα προκλήθηκε μετά από ρεπορτάζ του Μάκη για στημένες κούρσες
Ο Μάκης ξέρει τη μυστική συνταγή του Drambuie..
Αυτός που δεν ξέρει και νομίζει ότι ξέρει είναι ανόητος. Αυτός που ξέρει
και γνωρίζει ότι ξέρει είναι ο Μάκης
H Kιμ έχει μεγάλο πρόβλημα. Δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι έχει οργασμό.
Ο Μάκης το ξέρει.
Makis knows Victoria's secret.
Ο Μάκης έχει σε video την δημιουργία της πρώτης βιντεοκάμερας.
Ο Μάκης έχει καταγράψει βίντεο στο οποίο φαίνεται ο Μάκης να καταγράφει
σε βίντεο στο οποίο...
Ο Μάκης δέν έκανε πρόταση γάμου στην Κιμ. Της έδειξε το DVD του γάμου τους.
Ο Μάκης κατήγγειλε την καταπάτηση αιγιαλού από τον Μωυσή στην Ερυθρά Θάλασσα
Ο Μάκης δε χρησιμοποιεί το Google Earth. Το Google Earth χρησιμοποιεί το
Μάκη.
Ο Μάκης θα κρίνει το Χριστό στη Δευτέρα Παρουσία
Ο Μάκης τραβάει τα βίντεο του Μπιν Λάντεν
Ο Μάκης έχει κάνει λάθος μόνο μία φορά! Όταν νόμιζε πως έκανε λάθος...
Όταν ο Μάκ...τα λέμε αργότερα, έσκασε το FBI...
Ο Μάκης ξέρει πότε θα πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ.
Ο Μάκης μιά φορά παρήγγειλε Big Mac στα Goody's. Και του το έδωσαν.
When I say jump you say how high. Όταν ο Μάκης λέει πήδα, πηδάς από τον 4ο.
Ο Μάκης δένει τα κορδόνια του με Γόρδιο Δεσμό.
Ο Μάκης ήξερε σε ποια θέση παίζει ο Τζιοβάνι.
Ανεβάζω αυτό το ποστ χωρίς να φοβάμαι γιατί ο Μακης ξέρει ότι δεν είμαι καλά ψυχολογικά και αστειεύομαι!!!!!
Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008
Μπροστά στον Άγιο Αντώνιο
Κατεβαίνοντας από το γραφείο ανακάλυψα πως είχα παρκάρει σε ένα στενάκι όπου είναι το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου…απ’ έξω γινόταν πανηγύρι νομίζω πως είχε εκατοντάδες τσιγγανόπουλα και γυφτάκια που πρόσφεραν κεριά σε δελεαστικές τιμές…τα προσπέρασα μετά κόπων και βασάνων και αποφάσισα να ανάψω ένα κεράκι…γινόταν πανικός και το ανέβαλλα για σήμερα πρωί. Μέχρι και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ήταν εκεί, τον οποίο δεν είδα αλλά πρόσεξα το ΜΘ στην πινακίδα του αυτοκινήτου που βρισκόταν έξω από την εκκλησία και στη μέση του μονόδρομου παρκαρισμένο…εξουσία….
Μπήκα στο αμάξι μου και αφού κλείδωσα γρήγορα μην μου την πέσουν τα τσιγγανοπαιδα, έβαλα μπρος. Τότε μου χτύπησε το τζάμι ένας νεαρός, ξανθός με μπλε μάτια…κάτι ήθελε να με ρωτήσει σκέφτηκα, και κατέβασα λίγο το παράθυρο.
Μου ζήτησε χρήματα γιατί όπως μου είπε μαζεύει λεφτά να πάει στον ψυχίατρο να του γράψει φάρμακα για να κάνει αποτοξίνωση…
Έσβησα τη μηχανή και αποφάσισα να το αναλύσω το θέμα. Μιλούσαμε περίπου 10 λεπτά και αυτό γιατί προσπαθούσα να καταλάβω πόσο δόση αλήθειας είχαν τα λόγια του. Μου έδειξε το χαρτί του ΟΚΑΝΑ που περιμένει σειρά καθώς και την κάρτα του γιατρού.
Μου είπε επίσης ότι είναι από τη Τσεχία πως ζει με την μάνα του και πως τώρα για να μη βγάζει στερητικά βολεύεται με lexotanyl τα οποία αγοράζει προς 2 € το χάπι από την Ναυαρίνου. Μου είπε ακόμα πως δεν χτυπάει ενέσεις αλλά κάνει μυτιές και μου δείξε τα χέρια του…η αλήθεια είναι επειδή βλέπω πρεζάκια συχνά στο δρόμο που δουλεύω αλλά και επειδή έχω μια εμπειρία πάνω στο θέμα, πως δεν έδειχνε να κάνει χρήση. Δεν ήταν μαστουρωμένος, ούτε βρώμικος, ούτε έχανε τον ειρμό των σκέψεών του.
Με κοιτούσε στα μάτια απλά και προσπαθούσε να μου δώσει να καταλάβω…
Δεν ξέρω αν καταλάβαινα αλλά του εκμυστηρεύτικα κάτι δίνοντάς του μια συμβουλή, εκεί κέρδισα την προσοχή του, ύστερα άνοιξα το κινητό μου και του έδωσα ένα τηλέφωνο.
Ένα τηλέφωνο που σημείωσα τελείως τυχαία την περασμένη εβδομάδα ακούγοντας ΕΡΑ 2 που είχε μια συνέντευξη ενός ανθρώπου που εργάζεται στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΑΥΤΟΒΟΗΘΕΙΑΣ μια δράση ενάντια στα ναρκωτικά του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης…ήταν η πρώτη φορά που δεν έλεγαν αηδίες και όταν έδωσαν τον αριθμό το σημείωσα.
Του το έδωσα και τον παρακάλεσα να πάρει τηλέφωνο εκεί. Άνοιξε το κινητό του και το σημείωσε και μου υποσχέθηκε πως θα καλούσε αύριο το πρωί.
Ύστερα άνοιξα το πορτοφόλι μου και πήγα να βγάλω 10 €…μου είπε πως χρειαζόταν μόνο 5€ και μου έδειξε πως είχε ήδη 45€ και η επίσκεψη στο γιατρό στοίχιζε 50€.
Του τα έδωσα και του είπα πως αν τον πετύχω στην Ναυαρίνου να κυκλοφορεί μαστουρωμένος θα του σπάσω τα μούτρα.
Όση ώρα μιλούσαμε αναγκάστηκα να αγριοκοιτάξω πολλές φορές διάφορες θειες που περνούσαν και σταματούσαν να παρακολουθήσουν με αηδία την κουβέντα μας…μερικές κάτι ψιθύριζαν και άλλες κουνούσαν το κεφάλι τους αηδιασμένες…ανάθεμα τες πήγαιναν και στην εκκλησία.
Γι’αυτό αυτά τα παιδιά- που για μένα είναι απλά άρρωστα- δεν θα βρουν ποτέ την υγειά τους, γιατί πάντα κάποιος θα τους αντιμετωπίζει σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, και αυτό είναι το χειρότερο.
Γυρνώντας σπίτι έμαθα πως ο Άγιος Αντώνιος είναι ο προστάτης των ψυχοπαθών και κάπως μου φάνηκε όλη αυτή η ιστορία, αφού ούτε σε εκκλησίες πολυπηγαίνω ούτε με τοξικομανείς παίρνω το θάρρος να μιλήσω.
Σήμερα πρωί πρωί πήγα στην εκκλησία και άναψα κεριά για τους δικούς μου ανθρώπους, και ένα για το παιδί που γνώρισα χτες…παρακάλεσα τον Άγιο Αντώνιο να δώσει φώτιση σε εκείνον γιατί πιστεύω πως το έχει πραγματικά μεγαλύτερη ανάγκη…
Ξέρω ότι πολλοί διαφωνείτε με τις απόψεις μου, όπως διαφωνούσα και εγώ πριν κάποια χρόνια…αργότερα έμαθα πως όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται μια ευκαιρία. Χάρηκα που εγώ προσπάθησα να τη δώσω χτες.
Σκεφτείτε το.
Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008
Η ΖΩΗ μου θύμησε τη δικιά μας ζωή!
Άργησα πολύ να γράψω...περίμενα το πρώτο ουσιαστικό ποστ της χρονιάς να είναι γεμάτο δάκρυα χαράς.
Βγαίνοντας από επαγγελματικό ραντεβού στις 12.30 χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν η αδερφή της κολλητής μου που μου ανακοίνωνε ότι η Δαφνούλα γεννούσε...οδηγούσα τρελαμένη χωρίς να ξέρω που πηγαίνω....στο γραφείο? στην κλινική?
Πήγα στο γραφείο είδα κάποιες εκκρεμότητες και 14.00 πάρκαρα στην κλινική...μπήκα σχεδόν τρέχοντας και άνοιξα την πόρτα του τοκετού με φόρα...η μαία μου ανακοίνωσε πως μόλις είχαμε γεννήσει ένα υγιέστατο κοριτσάκι...δεν είχε καν προλάβει ο μπαμπάς να βγει να το πεί στους υπόλοιπους.
Ελεγα ασυναρτησίες, σαν να μην μπορούσα να καταλάβω για ποιό λόγο ήμουν εκεί...είδα τη μικρή όταν τη φέραν στο "ταπερ" και κάτι ένιωσα η καρδιά μου χτυπούσε σε ρυθμούς σαλσα...και ύστερα πέρασε η περήφανη μανούλα ξαπλωμένη σε ένα φορείο και μας χαιρέτησε...και τα μάτια της ήταν τόσο όμορφα όπως τότε το 1991 στο λεωφορείο του Πανοράματος που πήγα και της ανακοίνωσα ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο με όλη τη μαγκιά που είχα και της είπα να πάμε για κανέναν καφέ (λές και ήξερα τι είναι) και κείνη με κοίταξε σαν αθώο γατί...
και θυμήθηκα...
...που με συνόδευε αλαφιασμένη με ένα ασθενοφόρο στο νοσοκομείο γιατί για ακόμα μια φορά είχα χτυπήσει
...που βγαίναμε κρυφά στα κλαμπ
...που κατασκοπεύαμε τον φωτογράφο
...που παίζαμε ατελείωτες ώρες τάβλι
...που κάναμε ωτοστόπ για να πάμε σχολείο και το διασκεδάζαμε
...που χάναμε το λεωφορείο της Χαλκιδικής γιατί παίζαμε στο παγκάκι κουμ καν
...που την κορόιδευα γιατί το πολυτιμότερο υλικό αγαθό της ζωής της είναι το κραγιόν
...που γυρίζοντας από το Βόλο στη Θεσσαλονίκη με κοίταξε συνωμοτικά και καταλήξαμε απλά στην Κρήτη!
...που ήπιε πρώτη φορά ουίσκι όταν έφυγε από κοντά μας ο 'Αγγελος μου
...που κουβαλούσαμε στο μικρό μου Peugeot ένα ημίδιπλο κρεββάτι από το Μοναστηράκι στο Μαρούσι και όλη η Αθήνα μας φώναζε καλά μαμήσια!
...που πίστευε πως το εξωτερικό δεν υπάρχει και πως είναι μόνο ένας μύθος
...που τον κατέρριψα με ένα ταξίδι στη Βουδαπέστη τη Βιέννη και τη Μπρατισλάβα!
...που ήταν εκεί πάντα δίπλα μου όταν ο πατέρας μου έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων
...που ήταν η μόνη που δεν έβγαινε ΠΟΤΕ για ΜΙΑ (μόνο) μπύρα
...που την πήγα σε γήπεδο ποδοσφαίρου να δούμε Manchester και θύμωσε που δεν είχε οροφή!
...που της έκανα ψυχοθεραπείες όταν η μικρή της αδελφή μεγάλωσε και έδειχνε να μου μοιάζει(απλά άτακτη ήμουν)
...που ποτέ δεν έμαθα πόσοι πλανήτες και ποιοι, βρίσκονται στο ηλιακό μας σύστημα
...που ποτέ δεν κατάλαβε τι είναι οφ σαιτ
...που φοβόταν μην τυχόν δω εγώ πρώτη τους εξωγήινους και δεν με άφηνε τα βράδια να κοιτώ τον ουρανό
...που γράφαμε ασταμάτητα mail όταν χρειάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους( και έχουμε αρχείο)
...που ανοίξαμε το πρώτο μας Blog το 2001 (όχι δεν θα σας πω ΠΟΤΕ ποιο είναι!!!!!)
...που μέσα από το γράμματα της όταν ήμουν στο "κολέγιο" τη θαύμαζα και δεν της το πα ποτέ
...που γνώρισε το Γιάννη
...που την άκουσα για πρώτη φορά ερωτευμένη
...που βγήκα από το κολέγιο και μαλώσαμε
...που έμεινε έγκυος
...που παντρεύτηκε
...που επιτέλους πάχυνε και φόρεσε ένα παντελόνι μου!!!!!
...που έφερε στο κόσμο τη μικρή ΖΩΗ
Τη ΖΩΗ που με έκανε να χαμογελάσω από την ψυχή μου μετά από πολύ καιρό, που με έκανε να σβήσω ότι άσχημο περάσαμε
και ξαφνικά σαν να ξεκίνησε και πάλι ο χρόνος την είδα να με κοιτάει και έτρεξα και την αγκάλιασα...δεν την έχω δει πολλές φορές να κλαίει και κάθε φορά που το κάνει με συγκλονίζει
Κρατήθηκα μέχρι τις 10.30 που έφυγα από εκεί και από τότε κλαίω...κλαίω ασταμάτητα, αλλά είναι δάκρυα χαράς
Σ ' ευχαριστώ
Ξέχασα να σου ψιθυρίσω πως σ' αγαπώ πολύ και πως είναι αδύνατον να ζήσω χωρίς μια τούφα από τα μαλλιά μου!
Η μικρή ΖΩΗ ήρθε στο κόσμο μας στις 14:05 και ζύγιζε 3580 (μπαμπάτσικο παιδί)!
Να έχει υγεία και να ναι τυχερό στη ζωή του!!!!!
Σε ευχαριστούμε πατέρα Γιάννη για όλα!!!!!!!!!!
Βγαίνοντας από επαγγελματικό ραντεβού στις 12.30 χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν η αδερφή της κολλητής μου που μου ανακοίνωνε ότι η Δαφνούλα γεννούσε...οδηγούσα τρελαμένη χωρίς να ξέρω που πηγαίνω....στο γραφείο? στην κλινική?
Πήγα στο γραφείο είδα κάποιες εκκρεμότητες και 14.00 πάρκαρα στην κλινική...μπήκα σχεδόν τρέχοντας και άνοιξα την πόρτα του τοκετού με φόρα...η μαία μου ανακοίνωσε πως μόλις είχαμε γεννήσει ένα υγιέστατο κοριτσάκι...δεν είχε καν προλάβει ο μπαμπάς να βγει να το πεί στους υπόλοιπους.
Ελεγα ασυναρτησίες, σαν να μην μπορούσα να καταλάβω για ποιό λόγο ήμουν εκεί...είδα τη μικρή όταν τη φέραν στο "ταπερ" και κάτι ένιωσα η καρδιά μου χτυπούσε σε ρυθμούς σαλσα...και ύστερα πέρασε η περήφανη μανούλα ξαπλωμένη σε ένα φορείο και μας χαιρέτησε...και τα μάτια της ήταν τόσο όμορφα όπως τότε το 1991 στο λεωφορείο του Πανοράματος που πήγα και της ανακοίνωσα ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο με όλη τη μαγκιά που είχα και της είπα να πάμε για κανέναν καφέ (λές και ήξερα τι είναι) και κείνη με κοίταξε σαν αθώο γατί...
και θυμήθηκα...
...που με συνόδευε αλαφιασμένη με ένα ασθενοφόρο στο νοσοκομείο γιατί για ακόμα μια φορά είχα χτυπήσει
...που βγαίναμε κρυφά στα κλαμπ
...που κατασκοπεύαμε τον φωτογράφο
...που παίζαμε ατελείωτες ώρες τάβλι
...που κάναμε ωτοστόπ για να πάμε σχολείο και το διασκεδάζαμε
...που χάναμε το λεωφορείο της Χαλκιδικής γιατί παίζαμε στο παγκάκι κουμ καν
...που την κορόιδευα γιατί το πολυτιμότερο υλικό αγαθό της ζωής της είναι το κραγιόν
...που γυρίζοντας από το Βόλο στη Θεσσαλονίκη με κοίταξε συνωμοτικά και καταλήξαμε απλά στην Κρήτη!
...που ήπιε πρώτη φορά ουίσκι όταν έφυγε από κοντά μας ο 'Αγγελος μου
...που κουβαλούσαμε στο μικρό μου Peugeot ένα ημίδιπλο κρεββάτι από το Μοναστηράκι στο Μαρούσι και όλη η Αθήνα μας φώναζε καλά μαμήσια!
...που πίστευε πως το εξωτερικό δεν υπάρχει και πως είναι μόνο ένας μύθος
...που τον κατέρριψα με ένα ταξίδι στη Βουδαπέστη τη Βιέννη και τη Μπρατισλάβα!
...που ήταν εκεί πάντα δίπλα μου όταν ο πατέρας μου έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων
...που ήταν η μόνη που δεν έβγαινε ΠΟΤΕ για ΜΙΑ (μόνο) μπύρα
...που την πήγα σε γήπεδο ποδοσφαίρου να δούμε Manchester και θύμωσε που δεν είχε οροφή!
...που της έκανα ψυχοθεραπείες όταν η μικρή της αδελφή μεγάλωσε και έδειχνε να μου μοιάζει(απλά άτακτη ήμουν)
...που ποτέ δεν έμαθα πόσοι πλανήτες και ποιοι, βρίσκονται στο ηλιακό μας σύστημα
...που ποτέ δεν κατάλαβε τι είναι οφ σαιτ
...που φοβόταν μην τυχόν δω εγώ πρώτη τους εξωγήινους και δεν με άφηνε τα βράδια να κοιτώ τον ουρανό
...που γράφαμε ασταμάτητα mail όταν χρειάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους( και έχουμε αρχείο)
...που ανοίξαμε το πρώτο μας Blog το 2001 (όχι δεν θα σας πω ΠΟΤΕ ποιο είναι!!!!!)
...που μέσα από το γράμματα της όταν ήμουν στο "κολέγιο" τη θαύμαζα και δεν της το πα ποτέ
...που γνώρισε το Γιάννη
...που την άκουσα για πρώτη φορά ερωτευμένη
...που βγήκα από το κολέγιο και μαλώσαμε
...που έμεινε έγκυος
...που παντρεύτηκε
...που επιτέλους πάχυνε και φόρεσε ένα παντελόνι μου!!!!!
...που έφερε στο κόσμο τη μικρή ΖΩΗ
Τη ΖΩΗ που με έκανε να χαμογελάσω από την ψυχή μου μετά από πολύ καιρό, που με έκανε να σβήσω ότι άσχημο περάσαμε
και ξαφνικά σαν να ξεκίνησε και πάλι ο χρόνος την είδα να με κοιτάει και έτρεξα και την αγκάλιασα...δεν την έχω δει πολλές φορές να κλαίει και κάθε φορά που το κάνει με συγκλονίζει
Κρατήθηκα μέχρι τις 10.30 που έφυγα από εκεί και από τότε κλαίω...κλαίω ασταμάτητα, αλλά είναι δάκρυα χαράς
Σ ' ευχαριστώ
Ξέχασα να σου ψιθυρίσω πως σ' αγαπώ πολύ και πως είναι αδύνατον να ζήσω χωρίς μια τούφα από τα μαλλιά μου!
Η μικρή ΖΩΗ ήρθε στο κόσμο μας στις 14:05 και ζύγιζε 3580 (μπαμπάτσικο παιδί)!
Να έχει υγεία και να ναι τυχερό στη ζωή του!!!!!
Σε ευχαριστούμε πατέρα Γιάννη για όλα!!!!!!!!!!
Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!
Κάλιο αργά παρά ποτέ!!!!!
Να ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου Καλή Χρονιά και ευτυχισμένο και τυχερό το νέο έτος!
Χάθηκα είναι η αλήθεια, αλλά δεν φταίω εγώ...το μικρόβιο φταίει που με ερωτεύτηκε και δεν λέει να ξεκολλήσει από πάνω μου!!!
Ήρθε ανήμερα Χριστουγέννων συνάμενο κουνάμενο και δεν λέει να φύγει...του είπα πως δεν ενδιαφέρομαι αλλά τίποτα αυτό.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς και ενώ είχα έρθει λίγο στα ίσια μου ετοιμάστηκα και πήγα στην κουμπάρα μου για ρεβεγιόν και ενώ όλα έδειχναν ότι τα είχα καταφέρει...γύρω στις 11.15 κάτι ένιωσα...κάτι πολύ έντονα, μην αυταπατάστε δεν ήταν ένα γλυκό συναίσθημα για το χρόνο που έφευγε... όχι...ήταν ένας πολύ έντονος πόνος στην κοιλιά που δήλωνε πως κάτι ήθελε να φύγει μαζί με το 2007 …
Επισκέφθηκα την τουαλέτα…σκεφτόμενη ότι δεν είναι τίποτα…πόσο είχα γελαστεί…όσο η ώρα περνούσε τόσο προσπαθούσα να το πάρω απόφαση πως ο καινούριος χρόνος θα με έβρισκε στο μικρό λαχανί μπάνιο. « όχι ρε γαμώτο μου, σκέφτηκα, δεν θα την περάσω όλο το 2008 στην τουαλέτα και έδωσα μια με δύναμη και ….δεν θέλετε να ξέρετε τι έγινε…το θέμα ήταν ότι πρόλαβα.
11 52 ήμουν έξω…λίγο χλωμή αλλά πιο αδύνατη σίγουρα!
Πρόλαβα χτύπησα και 2 Imodium και υποδέχτηκα το νέο έτος άνετη στον καναπέ!!!!!
Πάρα τρίχα τη γλίτωσα!!!!
Ουφ!
Περάσαμε καλά, γελάσαμε, φάγαμε, παίξαμε και χαρτιά για το καλό του χρόνου και τα ξημερώματα γυρίσαμε σπίτι με τη μαμά μου σε πλήρη κέφια…κάποιος της είπε ότι καλό είναι να σπάσει ένα ρόδι έξω από το σπίτι για γούρι…αλλά δεν της είπε πώς να το σπάσει (μέγα λάθος)
Έπιασε λοιπόν η μανούλα μου το ρόδι και προσπαθούσε να πετύχει το δέντρο στη μέση του κήπου…φυσικά και δεν το πετύχαινε, με αποτέλεσμα τα ρόδια να καταλήγουν στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα κάτω από το σπίτι…
Τυχερά θα είναι τα αυτοκίνητα!
Τελικά το ρόδι έσπασε στο δέντρο…τυχερό και το δέντρο!!!!!!
Καλή χρονιά να χούμε με ΥΓΕΙΑ και πολύ πολύ πολύ γέλιο!!!!!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
