Πως περνάν τα χρόνια έτσι…σαν χθες θυμάμαι που περίμενα στην πλατεία το λεωφορείο για να με πάει στο σχολείο…κι όμως έχουν περάσει 12 τουλάχιστον χρόνια.
Ήμασταν η χειρότερη τάξη που πέρασε…έτσι λένε.
Το χαβαλέ που κάναμε δεν περιγράφετε…ούτε το ξύλο βγήκε από το παράδεισο βεβαίως βεβαίως δεν συγκρινόταν με μας…
Τώρα θα μου πείτε τι όνειρο είδες, όμως δεν είδα όνειρο, εικόνες είδα και τα θυμήθηκα..
Ένας φίλος την προηγούμενη βδομάδα μου έστειλε πρόσκληση για το facebook…δεν είχα ιδέα τι ήταν και ναι μεν γράφτηκα αλλά δεν του έδωσα και πολύ αξία γιατί δεν το θεώρησα κάτι σημαντικό.
Το Σάββατο το βράδυ έλαβα άλλη μια πρόσκληση από ένα φίλο blogger και μου ξαναδόθηκε η ευκαιρία να μπω…ψάχνοντας στο δικό του προφίλ βρήκα την παιδική μου φίλη και γειτόνισσα και ψάχνοντας στο δικό της προφίλ βρήκα κάποιους παλιούς μου συμμαθητές.
Είχε αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρον.
Είδα ονόματα που είχα χρόνια να συναντήσω και κατάενθουσιάστηκα, μέχρι συμμαθητές μου από το δημοτικό βρήκα.
Νιώθεις μια συγκίνηση είναι η αλήθεια αλλά νιώθεις κάτι απερίγραπτό όταν ανακαλύπτεις ότι μερικοί από αυτούς έχουν εξελιχθεί τόσο, που ούτε το φανταζόσουν όταν τους έβλεπες μέσα στην τάξη να παίζουν ΣΚΟΡ 4 εν ώρα μαθήματος!!!!!
Πάνω στην αναζήτηση λοιπόν ανακάλυψα πως ένας από αυτούς είναι αστροφυσικός και ένα ς άλλος ασχολείται με τη ρομποτική…
Ενθουσιάστηκα και μελαγχόλησα δεν το κρύβω, γιατί με έπιασε εκείνο το κάτι που σε πιάνει όταν νιώθεις πόσο πίσω έχεις μείνει, όταν σκέφτεσαι πόσα πράματα θα μπορούσες να χεις κάνει και δεν τα έκανες από βλακεία, από τεμπελιά από φόβο για το άγνωστο.
Δεν λέω αυτό που ήθελα το πέτυχα….μπήκα (και μάλιστα δυναμικά )στο χώρο του μάρκετινγκ που τόσο αγαπούσα και εξελίχθηκα, αλλά…, ίσως με έπιασε το ανικανοποίητο…βλακεία??? Δεν ξέρω.
Αυτό που σίγουρα αισθάνθηκα είναι υπερήφανη για τους συμμαθητές μου και ειδικά για τον Αντώνη…πάντα του φαινόταν ότι ήταν αλλού αλλά δεν είχα δώσει σημασία
Για του λόγου το αληθές παραθέτω βίντεο με τη δουλειά του…δεν πήρα άδεια για να το προβάλλω αλλά ευελπιστώ πως δεν θα μου θυμώσει!
Ελπίζω να καταφέρουμε κάποια στιγμή να ξανασυναντηθούμε!
Δεν ξέρω αν άργησα να μιλήσω για πολιτική…αλλά σήμερα ένιωσα την ανάγκη.
Παρακολουθούσα όλα τα blog με πολιτικό περιεχόμενο την διάρκεια των εκλογών και μου έκανε εντύπωση πόσοι άνθρωποι είχαν άποψη.
Είμαι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ από την κοιλιά της μάνας μου…χωρίς καν να το ξέρω.
Ο πατέρας μου με μεγάλωσε με τις αριστερές ιδέες του Ανδρέα Παπανδρέου, τα όνειρά του, και τις φιλοδοξίες του γι αυτή τη χώρα και το λαό της…πολλές φορές στην διαπαιδαγώγηση μου χρησιμοποιούσε τον αυστηρό τρόπο του Ανδρέα…
Το 1981 μόλις 4 χρονών μου έδωσε ένα βαμμένο πράσινο τριαντάφυλλο και με έστειλε στον Αρχηγό να τον φιλήσω και να του το δώσω σε μια κεντρική ομιλία στην παραλία της Θεσσαλονίκης…το 1984 ήμουν πάλι εκεί και σχεδόν σε όλη του την περιοδεία…το 1989 βοηθούσα σε εκλογικό κέντρο γνωστού ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ …στα 12 μου χρόνια έζησα περίεργες καταστάσεις, άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι αθώα όλα αυτά …όταν το 1996 είχα πλέον άποψη και δικαίωμα ψήφου αντέδρασα.
Δεν ήθελα να πάω να ψηφίσω…δεν υπήρχε πια ο Αντρέας στο πολιτικό σκηνικό και ο Σημίτης μου έκανε τόσο λίγος, τόσο πλαστικός, τόσο κακή απομίμηση…
Δεν λέω υπήρξε εκσυγχρονιστής και εξευρωπαϊστής και έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ αλλά μετά από αυτό δεν είχε τίποτε άλλο να δώσει.
Έγιναν ομηρικοί καυγάδες με τον πατέρα μου…κόντεψε να πάθει έμφραγμα όταν του ανακοίνωσα ότι θα ψηφίσω λευκό…ακόμα έχω τις φωνές του στα αυτιά μου «το λευκό είναι κάτω η εξουσία, αναρχία, και εγώ δεν θέλω κόρη αναρχική»
Δεν θυμάμαι αν του έκανα το χατίρι εκείνη τη φορά ξέρω όμως πως πάντα ψήφιζα με βαριά καρδιά το ΠΑΣΟΚ ελπίζοντας κάθε φορά κάτι να άλλαζε…τίποτα όμως.
Χτες βρέθηκα σε μια ευχαριστήρια συγκέντρωση του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Πήγα, γιατί πρώτη φορά με κάλεσαν να με ευχαριστήσουν για τη βοήθεια που έδωσα όσο λίγη και αν ήταν αυτή, και ειδικά από κάποιον που δεν εκλέχθηκε τελικά.
Μέσα μου σκεφτόμουν ότι θα θέλει να μαζέψει τον κόσμο για να τους πει σε ποίο στρατόπεδο να ενταχθούν στις 11/11/07…όταν όμως μιλώντας είπε…δεν με απασχολούν τα πρόσωπα…δεν χρωστάω σε κανέναν, τότε άρχισα να τον παρακολουθώ προσεκτικά…ήταν σαν να άκουγα τον πατέρα μου που μιλούσε με λόγια του Ανδρέα για το μέλλον της χώρας και του λαού της.
Μιλώντας αργότερα με τον κ.Τσοχατζόπουλο με προέτρεψε να μπω στο site του και να ρίξω μια ματιά στην πρόταση που έχει συντάξει για το ΠΑΣΟΚ, μου είπε χαρακτηριστικά (σαν να διάβαζε στα μάτια μου την αηδία που νιώθω για όλα αυτά πλέον) «Το ΠΑΣΟΚ θα ξαναγεννηθεί, η λαϊκή βάση θα αντιδράσει…μέσα από νέες διαδικασίες και μετά από μια τριετία τουλάχιστον θα ξαναγεννηθεί και θα γίνει όπως πρέπει, θα βρει το δρόμο που του αρμόζει και εμείς θα ήμαστε εκεί να το στηρίξουμε, έτσι μικρή?»
Και όταν τον ρώτησα ποιος θα ηγηθεί αυτής της πρότασης μου απάντησε κοφτά «η λαϊκή βάση, τα πρόσωπα περνάνε και φεύγουν η ιδεολογία και οι ανάγκες παραμένουν»
Αναθάρρεψα και μόλις ήρθα στο γραφείο μπήκα στο site του και διάβασα…
Ναι, ανοιχτά πλέον, μπορώ να ξανάενταχθώ με την ίδια πώρωση που είχε ο πατέρας μου, δίπλα σε αυτές τις απόψεις γιατί αυτές με εκφράζουν απόλυτα.
Όποιος και να τα πρότεινε μαζί του θα ήμουνα.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να ακολουθούμε έναν και να αρχίσουμε να πηγαίνουμε όλοι μαζί.
Πρέπει να σταματήσουμε να τους δίνουμε εξουσία χωρίς να ξέρουμε πως θα τη χρησιμοποιήσουν, πρέπει να απαιτήσουμε δεσμεύσεις και εγγυήσεις από οποιονδήποτε θέλει να κάτσει στην θέση του καπετάνιου αυτής της χώρας.
Υποτίθεται πως έκανα επέμβαση (συρρίκνωση κόγχης) για να σταματήσω να έχω πονοκεφάλους και να σταματήσω να φτερνίζομαι σαν τη μαύρη συνέχεια…
Υποτίθεται πάντα…γιατί έκανα την επέμβαση πόνεσα υπέφερα αλλά είχα στο μυαλό μου ότι δεν θα πονάω αργότερα και έτσι έκανα τουμπεκί ψιλοκομμένο.
Την Δευτέρα πήγα και για καθαρισμό και ο γιατρός περήφανος για το επίτευγμά του, μου ανακοίνωσε πως «μια νέα εποχή ξεκινάει στην ιστορία της μύτης μου».
Όντως δεν είχε άδικο, από την Τρίτη φτερνίζομαι πιο συχνά, και στο κεφάλι μου έχουν εγκατασταθεί μικρά τερατάκια με μπαλτάδες στα χέρια που χοροπηδάνε ασταμάτητα και ακούραστα όλο το 24ώρο, μάταια προσπαθώ να τα ξεγελάσω με δόσεις Depon Panadol Mesulid Lonarid…είναι ανίκητα τα γαμωτερατάκια.
Τόσο χαρούμενα είναι, που χτες κάνανε τα μισά πάρτι στο κεφάλι μου και τα άλλα μισά στο στομάχι μου…ε αποτέλεσμα να με κάνουν να αγκαλιάσω τη λεκάνη της τουαλέτας και να παρακαλάω για έλεος…έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάει με προσοχή τη λεκάνη αφού είχα βγάλει ότι ΔΕΝ υπήρχε (δεν μπόρεσα να φάω όλη μέρα) μήπως εντοπίσω κανένα από αυτά, αλλά τίποτα.
Ψάχνω και το γιατρό αλλά δεν το βρίσκω και το πάρτι συνεχίζεται…
Όχι τίποτα άλλο αλλά έχω και ταξίδι στην Αθήνα και αλήθεια σας λέω δεν θέλω να κατέβω στην πρωτεύουσα παρέα με τα γαμωτερατάκια. Θέλω να κατέβω ΜΟΝΗ μου!
Ξέρω πως μια είναι η λύση….να αλλάξω κεφάλι!!!!!
Αυτό που φοβάμαι πλέον πιο πολύ, είναι μην εισχωρήσουν στον εγκέφαλο με τίποτα πυρσούς, και κάψουν και τα τελευταία εγκεφαλικά κύτταρα που μου έχουν απομείνει.
Τι θα κάνω????
Γιατρέ μου θα ζήσω???????
1. Εμφανίστηκε σε γαριδάκια, και αντιγράφτηκε μετά απ’ όλες τις μάρκες:
Μπορεί να είσαι ο νικητής, δεν είναι απαραίτητη η αγορά του προϊόντος,
πληροφορίες εντός. (Μπορώ βέβαια και να γλιτώσω, αν χακέψω το κουτί...)
2. Σε ιμιτασιόν μάρκας πιστολάκι για μαλλιά:
Μην το χρησιμοποιείτε κατά την διάρκεια του ύπνου. (Αγκού;)
3. Σε all brand σαπούνι ελληνικής παραγωγής:
Xρησιμοποιήστε το σαν κανονικό σαπούνι. (Ok, δε θα το φυτέψω στη γλάστρα, να είσαι σίγουρος!)
4. Σε κατεψυγμένο φαγητό:
Πρόταση σερβιρίσματος: Ξεπαγώστε το. (Βασικά καλά που μου τό ‘πες γιατί πού να γδύνομαι για να το σερβίρω με παγοκόφτη...)
5. Σε κάλυμμα κεφαλιού για ντους:
Προσοχή: Χωράει μόνο ένα κεφάλι. (Το έχω υπόψη μου, αλλιώς θα έπαιρνα το μοντέλο - Λερναία Ύδρα)
6. Σε πακέτο με γλυκό τιραμισού (τυπωμένο στον πάτο):
Μην το αναποδογυρίζετε. (Πολύ αργά, την πάτησα! Μήπως νά ‘παιρνα και δεύτερο;)
7. Σε υπνωτικό χάπι:
Παρενέργειες: Μπορεί να προκαλέσει υπνηλία... (Βαριά η επιστήμη για μας
τους αδαείς...)
8. Σε φωτάκια Χριστουγέννων με μεγάλα γράμματα:
Μόνο για εσωτερική και εξωτερική χρήση. (Κι εγώ που έλεγα να τα φυτέψω στο περιβόλι...)
9. Σε αποκριάτικη παιδική στολή Σούπερμαν με αυστηρό ύφος:
Φορώντας αυτή τη στολή δε μπορείς να πετάξεις. (Εδώ δολοφονείται η μεγαλύτερη παιδική φαντασίωση)
10. Σε πακέτο ξηρών καρπών αεροπορικής εταιρείας:
Οδηγίες: Ανοίξτε το πακέτο, φάτε τους ξηρούς καρπούς.
11. Σε κουβέρτα από την Ταϊβάν:
Να μη χρησιμοποιείται για προστασία σε τυφώνες.
12. Σε καθρέφτη σε δίκυκλο:
Θυμήσου:Τα αντικείμενα στον καθρέφτη είναι στην πραγματικότητα πίσω σου.
13. Στο καπάκι ενός μπουκαλιού με γάλα (Αγγλία):
Αφού ανοιχτεί, κρατήστε το όρθιο.
14. Σ’ ένα σπρέι για έντομα στη Ν. Ζηλανδία:
Αυτό το προϊόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ζώα.
15. Σ’ ένα Γιαπωνέζικο προϊόν για τις αιμορροϊδες:
Ξαπλώστε στο κρεβάτι και βάλτε το «όπως-το-λεν» αργά σαν σπαθί στο θηκάρι του. Την ώρα που το βάζετε, για περίπου 5 λεπτά, μείνετε ήσυχοι... (Ουρλιάξτε μετά!)
16. Σε κάποιες χώρες στη βάση του μπουκαλιού της Κόκα Κόλας:
Ανοιξτε απ’ την άλλη μεριά.
17. Σ’ ένα μπλέντερ για τρόφιμα (Ιαπωνία):
Να μη χρησιμοποιηθεί για την άλλη χρήση. (Εδώ αρχίζω και έχω σοβαρές
απορίες... Και, υπόψη, δεν έλεγε “για άλλη χρήση”. Το έχω μεταφράσει όπως ήταν “για ΤΗΝ άλλη χρήση”)
18. Σ’ ένα κουτί φιστίκια (ΗΠΑ):
Προσοχή. Περιέχει φιστίκια. (Ναι, ε; Ας το καλό! Έλεγα κι εγώ...)
19. Στο κουτί ενός αλυσσοπρίονου (Σουηδία):
Μην προσπαθήσετε να σταματήσετε την αλυσίδα με τα χέρια σας ή τα
γεννητικά σας όργανα... (Σκέφτομαι... ποιο τηλεφώνημα πελάτη τους έκανε να προσθέσουν αυτήν την οδηγία;)
20. Στη συσκευασία κάποιου σίδερου σιδερώματος:
Μη σιδερώνετε τα ρούχα ενώ τα φοράτε (Άμα τα φοράει άλλος;)
21. Στη συσκευασία ενός παιδικού αντιβηχικού:
Μην οδηγείτε αυτοκίνητο, ούτε να χρησιμοποιείτε μηχανές.
Γενικά φημίζομαι για την ψυχραιμία μου όσον αφορά ιατρικά θέματα...πρώτη τρέχω πάντα στα νοσοκομεία για ηθική συμπαράσταση...να φροντίσω τους άρρωστους φίλους μου, να σταματήσω το αίμα από μικροπληγες , να προσφέρω Α’ Βοήθειες κλπ κλπ...
Όταν όμως πρόκειται για μένα τότε χέζω στα βρακιά μου!!!!
Μπορώ να αντιμετωπίσω τον πόνο όπως και το αίμα εκείνο που δεν μπορώ είναι οι επεμβάσεις...
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ όσο ανώδυνες και αν είναι
Αύριο θα πρέπει να κάνω μια που πρακτικά όπως είπε ο γιατρός είναι ανώδυνη, θεωρητικά δεν μου είπε όμως....
Από τη μια σκέφτομαι ότι επιτέλους θα σταματήσω να φτερνίζομαι και να έχω πονοκεφάλους από την άλλη όμως παρακαλάω τα Alien να έρθουν και με απαγάγουν για ένα 24ωρο…
Και για να μην αφήσω απορίες θα κάνω συρρίκνωση της κόγχης!!!
Έχω όπως είπε ο γιατρός τα τρία κακά της μοίρας μου μέσα στη μυτούλα μου…ιγμορίτιδα, πολύποδες και αλλεργία!!!
Βραβείο θα πρέπει να πάρω!!!!
Σας αφήνω λοιπόν πάω να κάνω καμιά βόλτα στη παραλία μπας και με εντοπίσει και κανένα U.F.O. και τη γλιτώσω
Σνιφ, κλαψ, ουφ και όλα τα συναφή!!!!!!
See you I hope soon!
Τουλάχιστον βρήκα κάτι αστείο να γελάω....
Ο ωκεανός της μοναξιάς που έρεε μέσα μου μετατράπηκε σε ρυάκι…τόσο απλά
Το πιο όμορφο πράμα στο κόσμο είναι να σε σκέφτονται…
